گریه برای امام حسین (ع) از سر دلسوزی نیست

به گزارش مجله روز، حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود عالی -استاد حوزه و خطیب برجسته- در مورد میلاد منحصر به فرد امام حسین(ع) می‌گوید: وجود امام حسین(ع) خصوصیاتی دارد که منحصر به خودشان است. زمانی که سیدالشهدا(ع) را قنداق شده خدمت پیامبر(ص) آوردند رسول خدا(ص) اذان و اقامه در گوش امام حسین(ع) خواندند و سپس شروع به گریه کردند.

وی ادامه داد: این اولین تولدی بود که جد کودک موقع تولد نوزاد گریه می‌کند و وقتی پیامبر(ص) داستان گریه خود را تعریف می‌کنند حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) هم شروع به گریه می‌کنند.

این خطیب برجسته با طرح این پرسش که این چه تولدی است که همه از به دنیا آمدن نوزاد گریه می‌کنند؟ خاطرنشان کرد: در پاسخ باید گفت امام حسین(ع) کشته اشک بودند اما نه به این معنا که امام کشته شد که بقیه گریه کنند بلکه گریه برای امام حسین(ع) به نوعی وصل شدن به سرچشمه اصلی پاکی‌ها است.

حجت‌الاسلام عالی ابراز کرد: این بدان معنا است که وقتی برای امام حسین(ع)گریه می‌کنید پاک می‌شوید زیرا گریه از سر دلسوزی نیست بلکه گریه برای ولایت است. یعنی کسی که با آن مقامات این چنین با آن برخورد کردند برایش گریه می‌کنیم تا اعتراض خود را به این رفتار ظالمان نشان دهیم؛ لذا این‌گریه افضل عبادات است.

وی افزود: پس گریه برای امام حسین(ع) از روز میلاد ایشان شروع شده است. روایت داریم که یک قطره اشک برای امام حسین(ع) آتش جهنم را خاموش و اگر گناهان شخصی به اندازه کف دریا باشد از بین می‌برد.

این استاد حوزه بیان کرد: مرحوم علامه طباطبایی در این خصوص می‌فرمایند «می‌دانید چرا اشک بر امام حسین(ع) آتش جهنم را خاموش و گناهان فردی حتی به اندازه کف دریا را از بین می‌برد؟ زیرا گریه بر سیدالشهدا(ع) حکم توبه را دارد و کسی بر سیدالشهدا(ع) گریه می‌کند که با ولی خدا گره خورده باشد».

حجت‌الاسلام عالی تصریح کرد: مرحوم حاج اسماعیل دولابی می‌گوید «توبه باعث می‌شود انسان در آخرت عذابی نبیند اما گاهی گناهی که کردید آثارش در دنیا می‌ماند، مثل پیراهن سفیدی که لکی بر آن می‌ماند و هرچی آن را می‌شورید آثار لک‌ باقی می‌ماند؛ اما گریه بر امام حسین(ع) همان لکه را هم‌ از بین می‌برد ‌و این گریه از قوی ‌ترین چیزهایی است که گناه را به طور کامل ‌از بین می‌برد.

انتهای پیام