عکس ۶ تکه از یک اختلال جزر و مدی در اطراف یک سیاه چاله کلان جرم برخورد با یک ستاره و به دنبال آن انفجاری را نشان می دهد که در مشاهدات پرتو ایکس و نور مرئی تلسکوپ فضایی هابل شناسایی شده است.
به گزارش مجله روز مانند صحنه ای از یک فیلم علمی-تخیلی ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ های ناسا «آرواره های فضایی» را پیدا کرده اند.
به نقل از ناسا در فاصله ۶۰۰ میلیون سال نوری از زمین در اعماق فضای سیاه رنگ بین ستاره ها هیولایی نامرئی کمین کرده است و هر ستاره سرگردانی را که به سمت آن سقوط می کند می بلعد. این سیاه چاله موذی حضور خود را در یک رویداد اختلال جزر و مدی که به تازگی شناسایی شده است آشکار کرد. در آنجا یک ستاره از هم پاشید و در یک انفجار تابشی دیدنی بلعیده شد. این رویدادهای اختلال مانند کاوشگرهای قوی فیزیک سیاه چاله ها هستند و شرایط لازم را برای پرتاب فوران ها و بادها هنگامی که یک سیاه چاله در حال بلعیدن یک ستاره است آشکار می کنند و توسط تلسکوپ ها به عنوان اجرام درخشان دیده می شوند.
این رویداد جزر و مدی جدید که AT2024tvd نام دارد به ستاره شناسان کمک کرد تا با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ناسا یک سیاه چاله غول پیکر سرگردان را شناسایی کنند. مشاهدات مشابه دیگر از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا و تلسکوپ آرایه بسیار بزرگ NRAO نیز نشان داد که این سیاه چاله از مرکز کهکشان منحرف شده است.
جالب اینجاست که این سیاه چاله با جرم یک میلیون خورشید دقیقاً در مرکز کهکشان میزبان و جایی که معمولا سیاه چاله های کلان جرم یافت می شوند قرار ندارد و به طور فعال مواد اطراف را می بلعد. از تقریبا ۱۰۰ رویداد اختلال جزر و مدی که تاکنون طی بررسی های نوری آسمان ثبت شده اند این اولین باری است که یک اختلال جزر و مدی با جابه جایی مکان شناسایی شده است. بقیه موارد با سیاه چاله های مرکزی کهکشان ها مرتبط هستند.
در واقع در مرکز کهکشان میزبان یک سیاه چاله کلان جرم متفاوت با وزن ۱۰۰ میلیون برابر جرم خورشید وجود دارد. دقت نوری هابل نشان می دهد که اختلال جزر و مدی تنها ۲۶۰۰ سال نوری از سیاه چاله بزرگ در مرکز کهکشان فاصله داشته است. این تنها یک دهم فاصله بین خورشید ما و سیاه چاله کلان جرم مرکز کهکشان راه شیری است.
این سیاه چاله بزرگتر با جذب گاز در حال سقوط انرژی از خود ساطع می کند و به عنوان یک هسته کهکشانی فعال طبقه بندی می شود. به طرز عجیبی این دو سیاه چاله بسیار بزرگ در یک کهکشان وجود دارند اما از نظر گرانشی به عنوان یک جفت به یکدیگر وابسته نیستند. سیاه چاله کوچکتر ممکن است در نهایت به صورت مارپیچی به مرکز کهکشان برود تا با سیاه چاله بزرگتر ادغام شود اما در حال حاضر به قدری از هم فاصله دارند که نمی توانند از نظر گرانشی به هم وابسته باشند.
یک اختلال جزر و مدی زمانی اتفاق می افتد که یک ستاره در حال سقوط توسط نیروهای جزر و مدی گرانشی بزرگ یک سیاه چاله کشیده می شود. بقایای خردشده ستاره به مدار دایره ای اطراف سیاه چاله کشیده می شوند. این امر شوک ها و جریان های خروجی با دمای بالا را به همراه دارد که می توان آنها را در نور ماوراءبنفش و مرئی مشاهده کرد.
«یوهان یائو» پژوهشگر ارشد این پروژه از «دانشگاه کالیفرنیا برکلی» گفت: AT2024tvd اولین اختلال جزر و مدی با انحراف زمانی ثبت شده توسط بررسی های نوری آسمان است و امکان کشف این جمعیت گریزان از سیاه چاله های سرگردان را با بررسی های آینده آسمان فراهم می کند. نظریه پردازان تاکنون توجه زیادی به این اختلالات همراه با انحراف زمانی نکرده اند. من فکر می کنم این کشف دانشمندان را ترغیب می کند تا به دنبال نمونه های بیشتری از این نوع رویداد باشند.
این پژوهش در «The Astrophysical Journal Letters» به چاپ رسید.
انتهای پیام