هواپیما BAe Avro نمونه پیشرفته شرکت BAE

هواپیمای BAe Avro که اغلب به عنوان جت منطقه ای کم صدا شناخته می شود، نمادی از تکامل در مهندسی هوانوردی است. این هواپیما در حقیقت نسخه ای به روزرسانی شده و پیشرفته از مدل محبوب BAe 146 شرکت بریتیش ایروسپیس به شمار می آید. طراحی آن با تمرکز بر بهره وری بیشتر، کاهش آلودگی صوتی و بهبود عملکرد در مسیرهای کوتاه، پاسخی نوآورانه به نیازهای روبه رشد صنعت حمل ونقل هوایی بود.

در دنیای پویای هوانوردی، هواپیماهای منطقه ای نقش حیاتی در اتصال شهرهای کوچک و متوسط به مراکز اصلی ایفا می کنند. این نوع هواپیماها با قابلیت های خاص خود، پروازهای کوتاه برد را برای مسافران امکان پذیر می سازند و بخش مهمی از زیرساخت حمل ونقل هوایی را تشکیل می دهند. در این میان، BAe Avro با پیشینه درخشان خود، از جمله مدل های قابل توجه به شمار می رود که توانست انتظارات بسیاری از خطوط هوایی را برآورده سازد. این مقاله به بررسی جامع هواپیمای BAe Avro، تفاوت های کلیدی آن با BAe 146، ویژگی های پیشرفته و عملکرد آن در ناوگان هوایی ایران می پردازد و داستان یک تکامل مهندسی را روایت می کند.

۱. تاریخچه و سیر تکامل: از BAe 146 به Avro RJ

داستان هواپیمای BAe Avro با ریشه های عمیق خود در مدل BAe 146 آغاز می شود؛ هواپیمایی که از همان ابتدا، با هدف پرواز در مسیرهای کوتاه و فرودگاه های کوچک طراحی شد. این طراحی هوشمندانه، زمینه را برای ظهور یک جت منطقه ای منحصربه فرد فراهم آورد که نه تنها عملکردی قابل اعتماد داشت، بلکه آرامش و کارایی را نیز در کنار هم ارائه می داد. سیر تکامل این هواپیما از دل نیازهای متغیر بازار و رقابت های تنگاتنگ در صنعت هوانوردی بیرون آمد.

۱.۱. تولد BAe 146 و نیاز به توسعه

در سال ۱۹۸۱، هواپیمای BAe 146 اولین پرواز خود را با موفقیت پشت سر گذاشت و دو سال بعد وارد خطوط هوایی شد. این هواپیما که پایه و اساس خانواده Avro را تشکیل داد، با چهار موتور توربوفن خود و قابلیت های خاص، به سرعت مورد توجه قرار گرفت. اما با گذشت زمان و پیشرفت فناوری، نیاز به مدلی با کارایی بالاتر، هزینه های عملیاتی کمتر و سطح صدای پایین تر احساس شد. رقابت فزاینده با هواپیماهایی نظیر فوکر ۱۰۰ و خانواده CRJ Bombardier، بریتیش ایروسپیس را بر آن داشت تا به فکر ارتقاء و بازتعریف جت منطقه ای خود باشد؛ تحولی که به تولد BAe Avro انجامید.

۱.۲. معرفی BAe Avro (سری RJ): آغاز یک دوره جدید

اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، نقطه عطفی در تاریخچه این شرکت بود. پروژه BAe Avro RJ آغاز شد تا با تکیه بر نقاط قوت BAe 146 و رفع محدودیت های آن، هواپیمایی مدرن تر و کارآمدتر ارائه دهد. هدف اصلی از معرفی سری Avro RJ، بهبود راندمان سوخت، کاهش هرچه بیشتر آلودگی صوتی و افزایش راحتی مسافران بود. این هواپیما قرار بود نه تنها یک ارتقاء ساده، بلکه یک جهش رو به جلو در طراحی جت های منطقه ای باشد. با ورود Avro، تجربه ای جدید از پروازهای کوتاه برد شکل گرفت که بر آرامش و کارایی تمرکز داشت.

۱.۳. جزئیات مدل های Avro RJ

خانواده BAe Avro RJ در سه مدل اصلی ارائه شد که هر یک، پاسخگوی نیازهای متفاوتی در بازار بودند و تجربه ای منحصر به فرد را برای خطوط هوایی فراهم می آوردند:

• Avro RJ70: کوچکترین عضو این خانواده بود که برای مسیرهای کم تراکم و فرودگاه های با محدودیت فضا طراحی شد. ظرفیت کمتر آن (حدود ۷۰ تا ۸۰ مسافر) به خطوط هوایی این امکان را می داد تا حتی به شهرهای کوچک تر نیز سرویس دهی داشته باشند.
• Avro RJ85: این مدل به سرعت به یکی از محبوب ترین و پرکاربردترین نسخه های خانواده Avro تبدیل شد. با ظرفیت متوسط خود (حدود ۸۵ تا ۱۰۰ مسافر)، توانست تعادلی عالی بین ظرفیت و کارایی ایجاد کند و به گزینه ای ایده آل برای بسیاری از پروازهای منطقه ای تبدیل شود. این مدل بیشترین حضور را در ناوگان های هوایی جهان و ایران داشت.
• Avro RJ100: بزرگترین مدل این سری بود که با ظرفیت مسافر بالا (حدود ۱۰۰ تا ۱۱۲ مسافر)، نقش مهمی در خطوط هوایی پرترددتر ایفا کرد. این هواپیما برای مسیرهایی با تقاضای بیشتر طراحی شده بود و بیشترین بازدهی را برای شرکت های هواپیمایی به ارمغان می آورد.

۱.۴. پروژه Avro RJX و توقف تولید

پس از موفقیت های سری RJ، شرکت بریتیش ایروسپیس به دنبال ارتقاء نهایی این خانواده بود. پروژه Avro RJX با هدف معرفی نسل جدیدی از این هواپیما آغاز شد که قرار بود با موتورهای پیشرفته تر و کارآمدتر (موتورهای BMW Rolls-Royce BR715)، راندمان سوخت را باز هم بهبود بخشد. اما علی رغم پیشرفت های فنی قابل توجه، این پروژه با چالش های تجاری جدی مواجه شد. در نهایت، به دلیل عدم موفقیت در جذب سفارشات کافی و تغییرات در اولویت های استراتژیک شرکت، تولید کل خانواده Avro در سال ۲۰۰۱ متوقف شد. این توقف، پایانی بر دوران تولید این جت نجواکننده بود، اما میراث آن در آسمان ها باقی ماند.

۲. نوآوری ها و مشخصات فنی برجسته BAe Avro

هواپیمای BAe Avro نه تنها یک نسخه به روز شده از BAe 146 بود، بلکه مجموعه ای از نوآوری های فنی را با خود به همراه داشت که آن را به یک جت منطقه ای پیشرفته تبدیل می کرد. این پیشرفت ها، تجربه پرواز را برای خلبانان و مسافران دگرگون ساخت و جایگاه ویژه ای برای Avro در تاریخ هوانوردی به ارمغان آورد.

۲.۱. تفاوت های کلیدی با BAe 146 (برجسته کردن نمونه پیشرفته)

Avrro به وضوح نشان داد که چگونه یک طراحی موفق می تواند با به کارگیری فناوری های جدید، به سطحی فراتر از انتظار برسد. این تفاوت ها، ماهیت نمونه پیشرفته بودن Avro را به خوبی آشکار می سازند:

• موتورها: مهمترین تغییر، جایگزینی چهار موتور توربوفن Lycoming ALF 502 (در BAe 146) با دو موتور قدرتمندتر و کم صداتر Honeywell LF 507 در Avro RJ بود. این تغییر نه تنها به کاهش مصرف سوخت کمک کرد، بلکه پیچیدگی سیستم های نگهداری را نیز کاهش داد و آلودگی صوتی را به حداقل رساند. این ویژگی، لقب Whisperjet یا جت نجواکننده را برای آن به ارمغان آورد و تجربه پروازی آرامش بخش را برای مسافران فراهم می کرد.
• کابین خلبان: کابین خلبان Avro RJ یک انقلاب واقعی بود. سیستم های آنالوگ (ADI) در BAe 146 جای خود را به سیستم های تمام شیشه ای دیجیتال (EFIS) دادند. این ارتقاء نه تنها اطلاعات پروازی را با دقت و سرعت بیشتری در اختیار خلبانان قرار می داد، بلکه نیاز به مهندس پرواز را نیز حذف کرد و هزینه های عملیاتی را کاهش داد. این تغییر، نمادی از ورود به دوران دیجیتال در صنعت هوانوردی بود.
• آیرودینامیک و ساختار: بهبودهای جزئی در بال ها و سایر بخش های آیرودینامیکی هواپیما نیز برای افزایش کارایی و ثبات پرواز اعمال شد. اگرچه این تغییرات به اندازه تغییر موتورها چشمگیر نبودند، اما در مجموع به ارتقاء عملکرد کلی هواپیما کمک شایانی کردند.

۲.۲. مشخصات فنی جامع BAe Avro

برای درک عمیق تر قابلیت های خانواده BAe Avro، نگاهی به مشخصات فنی دقیق مدل های اصلی آن ضروری است. این اطلاعات، قدرت و کارایی این جت منطقه ای را به خوبی نشان می دهد:

مشخصه فنی	Avro RJ70	Avro RJ85	Avro RJ100
طول (متر)	۲۶.۱۹	۲۸.۵۵	۳۰.۹۹
عرض بال (متر)	۲۶.۳۴	۲۶.۳۴	۲۶.۳۴
ارتفاع (متر)	۸.۵۹	۸.۵۹	۸.۵۹
حداکثر وزن برخاست (MTOW – تن)	۳۸.۱	۴۳.۵	۴۷.۲
برد پروازی (کیلومتر)	۲۹۶۳	۲۹۶۳	۲۹۶۳
سرعت کروز (کیلومتر بر ساعت)	۷۷۰	۷۷۰	۷۷۰
حداکثر سرعت (کیلومتر بر ساعت)	۷۹۰	۷۹۰	۷۹۰
سقف پرواز (متر/پا)	۱۰۶۷۰ / ۳۵۰۰۰	۱۰۶۷۰ / ۳۵۰۰۰	۱۰۶۷۰ / ۳۵۰۰۰
ظرفیت مسافر (پیکربندی استاندارد)	۷۰-۸۲	۸۵-۱۰۰	۱۰۰-۱۱۲
موتورها	۴ موتور توربوفن Honeywell LF 507

۲.۳. ویژگی های عملیاتی منحصر به فرد

هواپیمای BAe Avro، به واسطه طراحی منحصر به فرد و نوآوری های خود، دارای ویژگی های عملیاتی برجسته ای بود که آن را از بسیاری از رقبای خود متمایز می کرد:

• قابلیت Short Take-off and Landing (STOL): یکی از مهمترین مزایای Avro، توانایی آن در برخاست و فرود در باندهای کوتاه بود. این ویژگی باعث می شد که Avro بتواند در فرودگاه های کوچک تر و با محدودیت باند، به راحتی عملیات پروازی انجام دهد و دسترسی به مناطق دورافتاده تر را ممکن سازد.
• سیستم ترمز پیشرفته: Avro از سیستم ترمز کربنی و آیرودینامیکی (Spoilers و Air Brakes) بهره می برد که به آن اجازه می داد در مدت زمان کوتاهی پس از فرود، سرعت خود را کاهش داده و به سرعت متوقف شود. این قابلیت، ایمنی پرواز را به خصوص در باندهای کوتاه، به شکل چشمگیری افزایش می داد.
• شهرت Whisperjet یا جت نجواکننده: به لطف چهار موتور کم صدای Honeywell LF 507، Avro شهرت جت نجواکننده را به دست آورد. این ویژگی، پرواز را برای مسافران بسیار آرام تر می ساخت و آلودگی صوتی را در اطراف فرودگاه ها، که اغلب در نزدیکی مناطق مسکونی قرار داشتند، به حداقل می رساند.

BAe Avro با قابلیت STOL و شهرت Whisperjet خود، نمونه ای برجسته از هواپیماهای منطقه ای بود که نه تنها به نیازهای عملیاتی پاسخ می داد، بلکه تجربه ای آرام و دلنشین را برای مسافران رقم می زد.

۳. BAe Avro در آسمان ایران

حضور هواپیمای BAe Avro در آسمان ایران، داستانی از تلاش و سازگاری در میان چالش ها است. این هواپیماها که به دلیل ظرفیت مناسب برای پروازهای داخلی و قابلیت های عملیاتی خود مورد توجه قرار گرفتند، سال ها بخش مهمی از ناوگان ایرلاین های ایرانی را تشکیل داده اند و تجربه های گوناگونی را برای مسافران به ارمغان آورده اند.

۳.۱. شرکت های هواپیمایی استفاده کننده

چندین شرکت هواپیمایی ایرانی، در دوره های مختلف، از هواپیماهای BAe Avro در ناوگان خود استفاده کرده اند:

• ماهان ایر: این شرکت هواپیمایی، بزرگترین اپراتور هواپیماهای BAe Avro در ایران بوده و تعداد قابل توجهی از مدل های RJ85 و RJ100 را در اختیار داشته است. هواپیماهای Avro ماهان، ستون فقرات بسیاری از مسیرهای داخلی پرتردد را تشکیل می دادند.
• قشم ایر: قشم ایر نیز از کاربران مهم این هواپیماها بوده و چندین فروند Avro RJ را در ناوگان خود به کار گرفته است. این هواپیماها نقش مهمی در اتصال جزیره قشم و سایر شهرهای جنوبی به پایتخت و دیگر مقاصد داخلی ایفا کرده اند.
• یزد ایر: با تأسیس این شرکت هواپیمایی جدید، چندین فروند Avro RJ به ناوگان آن اضافه شد تا پروازهای داخلی را از شهر یزد و به مقصد آن تسهیل کند.
• تابان ایر: این شرکت نیز در گذشته از هواپیماهای BAe Avro استفاده می کرد، اما در حال حاضر برخی از این هواپیماها بازنشسته شده یا به سایر اپراتورها واگذار شده اند.

۳.۲. تاریخچه و چالش ها

دلایل خرید هواپیماهای BAe Avro توسط ایرلاین های ایرانی، عمدتاً به قابلیت های فنی آنها بازمی گشت. ظرفیت مناسب برای پروازهای داخلی کوتاه برد، قابلیت اطمینان اولیه و شهرت جت نجواکننده در کاهش آلودگی صوتی، این هواپیماها را به گزینه ای جذاب تبدیل کرده بود. اما مانند بسیاری از هواپیماهای خارجی در ایران، Avro نیز از تأثیر تحریم های بین المللی مصون نماند. تأمین قطعات یدکی و نگهداری این هواپیماها به یک چالش بزرگ تبدیل شد که منجر به زمین گیر شدن تعدادی از آنها گردید. در برخی موارد، هواپیماهای از رده خارج شده، سرنوشت های متفاوتی پیدا کردند، مانند تبدیل یکی از آنها به رستوران در کرمان، که خود داستانی منحصر به فرد در تاریخ هوانوردی ایران است.

۳.۳. عملکرد در مسیرهای داخلی

تجربه پرواز با BAe Avro برای مسافران ایرانی، عمدتاً مثبت ارزیابی شده است. بسیاری از مسافران از آرامش نسبی کابین و عدم لرزش بیش از حد در فازهای مختلف پرواز، از جمله تیک آف، کروز و لندینگ، ابراز رضایت کرده اند. اگرچه بال های بالا و سبکی نسبی هواپیما ممکن است در برخی شرایط جوی ناپایدار، منجر به تکان های محسوسی شود، اما به طور کلی، Avro برای پروازهای داخلی کوتاه و متوسط مناسبی خود را نشان داده است. این هواپیما توانست نقش مهمی در توسعه شبکه پروازهای داخلی و اتصال شهرهای مختلف ایران به یکدیگر ایفا کند.

۴. تجربه پرواز، ایمنی و آرامش با BAe Avro

پرواز با هواپیمای BAe Avro برای بسیاری از مسافران و فعالان صنعت هوانوردی، تجربه ای متمایز را به همراه داشته است. ویژگی های طراحی و مهندسی این هواپیما، به طور مستقیم بر حس مسافران در طول سفر و همچنین سابقه ایمنی آن تأثیرگذار بوده است.

۴.۱. آیا واقعا نجواکننده است؟

لقب جت نجواکننده (Whisperjet) برای BAe Avro، از همان ابتدا توجه بسیاری را به خود جلب کرد. این عنوان به دلیل سطح نویز بسیار پایین موتورهای Honeywell LF 507، هم در داخل کابین و هم در محیط اطراف فرودگاه، به این هواپیما اطلاق شد. از دیدگاه مسافران، این ویژگی به معنای پروازی آرام تر و دلنشین تر بود که به خصوص در مسیرهای کوتاه مدت، اهمیت بسزایی داشت. شرکت بریتیش ایروسپیس توانست با این نوآوری، استانداردهای جدیدی را در زمینه کاهش آلودگی صوتی برای جت های منطقه ای تعریف کند و این مسئله به یکی از نقاط قوت اصلی Avro تبدیل شد.

۴.۲. راحتی مسافران

با وجود اینکه BAe Avro یک هواپیمای منطقه ای با ابعاد کوچکتر است، طراحان تلاش کردند تا حداکثر راحتی را برای مسافران فراهم آورند. فضای صندلی ها و چیدمان کابین، اغلب به گونه ای بود که حتی در پروازهای پرظرفیت نیز، حس تنگنای کمتری به مسافران دست دهد. همانطور که پیشتر اشاره شد، میزان تکان ها در فازهای مختلف پرواز، به لطف طراحی بال های بالا و سیستم های کنترل پرواز پیشرفته، عموماً در سطح قابل قبولی قرار داشت. این ویژگی ها، به خصوص در مقایسه با برخی هواپیماهای قدیمی تر منطقه ای، تجربه پرواز با Avro را برای بسیاری از مسافران دلپذیر می ساخت.

۴.۳. ایمنی و سابقه عملیاتی

هواپیمای BAe Avro، در طول سالیان متمادی خدمت، سابقه عملیاتی ایمن و قابل اعتمادی را از خود به نمایش گذاشته است. با وجود توقف تولید آن در سال ۲۰۰۱، بسیاری از این هواپیماها همچنان در ناوگان های هوایی سراسر جهان فعال هستند و عمر طولانی خود را مرهون قابلیت اعتماد پذیری بالا و طراحی مستحکم خود می دانند. مهندسی دقیق و تعهد به استانداردهای ایمنی، باعث شد تا این هواپیما بتواند چالش های مختلف عملیاتی را با موفقیت پشت سر بگذارد و به عنوان یک جت منطقه ای امن شناخته شود. بررسی کلی سوابق ایمنی جهانی این مدل نشان می دهد که Avro توانسته است در طول فعالیت خود، عملکردی مطمئن و کم خطر را حفظ کند.

۵. مقایسه BAe Avro با رقبا و جایگاه آن در صنعت

برای درک کامل ارزش و جایگاه هواپیمای BAe Avro، لازم است آن را نه تنها با مدل پیشین خود، بلکه با رقبای هم عصرش نیز مقایسه کنیم. این مقایسه نشان می دهد که Avro چگونه توانست در بازار پررقابت جت های منطقه ای، برای خود جایگاهی ویژه بیابد.

۵.۱. مقایسه Avro با BAe 146

BAe Avro در واقع پاسخی به نیازهای روزافزون صنعت هوانوردی برای کارایی بیشتر و صدای کمتر بود. مقایسه این دو مدل، به وضوح نقاط قوت Avro را به عنوان یک نمونه پیشرفته آشکار می سازد:

ویژگی	BAe 146	BAe Avro (سری RJ)
موتورها	۴ موتور Lycoming ALF 502	۴ موتور Honeywell LF 507
کابین خلبان	آنالوگ (ADI)	تمام شیشه ای دیجیتال (EFIS)
مهندس پرواز	نیاز به مهندس پرواز	بدون نیاز به مهندس پرواز
راندمان سوخت	پایین تر	بهبود یافته
سطح صدا	بالاتر	پایین تر (Whisperjet)
تاریخ معرفی	۱۹۸۱	۱۹۹۲

Avrro با بهبودهای خود در زمینه موتورها، کابین خلبان و راندمان کلی، گامی بزرگ به جلو محسوب می شد و توانست مزایای عملیاتی قابل توجهی را برای خطوط هوایی به ارمغان آورد.

۵.۲. رقابت با سایر جت های منطقه ای

در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰، بازار جت های منطقه ای بسیار رقابتی بود. هواپیمای Avro در کنار رقبای سرسختی چون فوکر ۱۰۰ (Fokker 100)، امبرائر E-Jets (Embraer E-Jets) و بمباردیر CRJ (Bombardier CRJ) قرار داشت. فوکر ۱۰۰ نیز یک جت منطقه ای موفق بود که به دلیل کارایی و ظرفیتش مورد توجه قرار گرفت، اما Avro با ویژگی جت نجواکننده خود و قابلیت STOL، مزیت های منحصربه فردی را ارائه می داد که آن را برای فرودگاه های حساس به نویز و باندهای کوتاه ایده آل می ساخت. هرچند خانواده E-Jets و CRJ با فناوری های نوین تر و مصرف سوخت بهینه تر، به تدریج سهم بازار بیشتری را به دست آوردند، اما Avro توانست برای مدتی قابل توجه، جایگاه خود را به عنوان یک جت منطقه ای معتبر حفظ کند. محدودیت های Avro در بازار جهانی، عمدتاً ناشی از ترکیب قیمت تمام شده، هزینه های نگهداری چهار موتور (حتی اگر کم مصرف بودند) و رقابت فزاینده از سوی هواپیماهای با طراحی جدیدتر بود که در نهایت به توقف تولید آن انجامید.

۶. معرفی شرکت BAE Systems: غول هوانوردی و دفاعی بریتانیا

نام هواپیمای BAe Avro، پیوند عمیقی با شرکت بریتیش ایروسپیس (British Aerospace) دارد، شرکتی که ریشه های آن به دوران طلایی صنعت هواپیماسازی بریتانیا بازمی گردد. این شرکت در طول تاریخ خود، تحولات زیادی را تجربه کرده و نهایتاً به یک غول بزرگ تر به نام BAE Systems تبدیل شده است.

۶.۱. تاریخچه مختصر

بریتیش ایروسپیس در سال ۱۹۷۷ از ادغام چندین شرکت مهم هواپیماسازی و دفاعی بریتانیایی، از جمله British Aircraft Corporation و Hawker Siddeley، شکل گرفت. هدف از این ادغام، ایجاد یک نهاد قوی تر و رقابتی تر در عرصه جهانی بود. این شرکت نقش مهمی در تولید هواپیماهای تجاری، نظامی و سیستم های دفاعی ایفا کرد. هواپیماهایی نظیر BAe 146 و متعاقباً BAe Avro، از محصولات شاخص این دوره به شمار می روند. در سال ۱۹۹۹، بریتیش ایروسپیس با خرید بخش های دفاعی و کشتی سازی جنرال الکتریک و همچنین شرکت مارکونی الکترونیک سیستمز (Marconi Electronic Systems)، متحول شد و نام خود را به BAE Systems تغییر داد. امروزه، BAE Systems به عنوان بزرگترین شرکت دفاعی اروپا و یکی از بزرگترین پیمانکاران دفاعی و هوافضای جهان شناخته می شود و در زمینه های متنوعی از جمله ساخت هواپیماهای جنگنده، کشتی های نظامی، سیستم های الکترونیکی و امنیتی فعالیت می کند.

BAE Systems، وارث میراث بریتیش ایروسپیس، از پیشگامان صنعت هوانوردی و دفاعی است که با رویکردی نوآورانه، آینده پرواز را در دهه های گذشته شکل داده است.

نتیجه گیری

هواپیمای BAe Avro، با تمام فراز و نشیب های تاریخچه خود، جایگاهی ویژه در صنعت هوانوردی به عنوان یک جت منطقه ای پیشرفته و کارآمد به دست آورد. این هواپیما با نوآوری هایی نظیر موتورهای کم صدا (که به آن لقب جت نجواکننده را بخشید) و کابین خلبان دیجیتال، توانست تجربه ای متفاوت از پروازهای کوتاه برد را ارائه دهد. قابلیت های منحصربه فرد آن، از جمله توانایی پرواز در فرودگاه های با باند کوتاه، آن را به گزینه ای مطلوب برای بسیاری از خطوط هوایی، از جمله ایرلاین های ایرانی تبدیل کرد. اگرچه تولید آن به پایان رسیده است، اما نمونه های باقی مانده از BAe Avro همچنان در سراسر جهان و در ناوگان هوایی ایران به خدمت ادامه می دهند و هر پرواز با این هواپیما، یادآور دوران اوج مهندسی بریتانیایی در ساخت جت های منطقه ای است. این هواپیما با وجود چالش ها، داستان پایداری و تطابق را در آسمان ها روایت می کند.