به گزارش مجله روز، در این تصویر از کارلوس کاسادو می‌توانید ملاقات سه شیء درخشان سماوی را در کنار عضو کم‌نور دیگری از منظومه شمسی ببینید. آشناترین آن‌ها، ماه، قمر طبیعی زمین است که هلال جوان آن در کنار پدیده زمین‌تاب دیده می‌شود. زمین‌تاب به بازتاب آفتاب از سطح زمین گفته می‌شود که بخش‌های تاریک قرص ماه را روشن می‌کند و سبب می‌شود بتوانید طرح کامل قرص ماه را تشخیص دهید.
سیاره مشتری، بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی است که به لطف ابعاد عظیمش از فاصله حدود ۷۰۰ میلیون کیلومتری زمین با این روشنایی دیده می‌شود. جالب‌تر اینکه سیاره اورانوس هم در این تصویر حضور دارد، منتها تشخیص دادن آن با چشم غیرمسلح جز برای افراد آشنا با آسمان شب، امکان‌پذیر نیست.
و اما مهمان اصلی این تصویر، دنباله‌دار تناوبی ۱۲ با نام اختصاصی «پانز-بروکس» است که زیر ماه دیده می‌شود و دو دنباله زیبا از آن خارج شده است، یکی دنباله گردوغبار زردرنگ و دیگری دنباله یونی چشم‌نوازی که به سمت بالا کشیده شده. دنباله‌دار پانز-بروکس هفته گذشته از نزدیک‌ترین فاصله مداری خود با خورشید (حضیض مداری) گذشت و با دور شدن از خورشید و بازگشت به نواحی خارجی منظومه، کم‌نورتر می‌شود. این دنباله‌دار را این شب‌ها می‌توان در نیمکره جنوبی آسمان مشاهده کرد.
دنباله‌دارها توده‌هایی چندکیلومتری از یخ کثیف و گردوغبار هستند که از دوران شکل‌گیری منظومه شمسی در ۴٫۵ میلیارد سال پیش، تقریبا دست‌نخورده باقی مانده‌اند؛ ازاین‌رو بررسی این اجرام می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد ترکیب اولیه سحابی زاینده خورشید و منظومه شمسی و ویژگی‌های آن دوران در اختیار ما بگذارد.
این تصویر زیبا، ترکیبی از چندین عکس متوالی است که «کارلوس کاسادو) آن‌ها را با یک دوربین و در مکان ثابتی در نزدیکی روستای Llers در استان Girona اسپانیا گرفته است.
اعتبار تصویر و حق چاپ: خوان کارلوس کاسادو (زمین پرستاره، جهان در شب TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع:تصویر روز ناسا
۵۴۵۴