آنچه باید درباره «کهیر» بدانید

شفاف به نقل از Step to Health گزارش داد: “کهیر به صورت برجستگی های قرمز رنگ پوست است که اغلب با خارش شدید همراه است.” کهیرها در اندازه های مختلفی وجود دارند و می توانند به طور ناگهانی شکل گرفته و ناپدید شوند و هر بار در مکان دیگری ظاهر شوند.

از نظر بالینی ، بیمار باید بیش از شش هفته در سال از این بیماری رنج ببرد تا مبتلا به كهیر مزمن شود. حتی با توجه به زمان کاهش ضایعات پوستی.

منشأ دقیق این بیماری ناشناخته است ، اما متخصصان تشخیص داده اند که درمان با کنترل واکنش آلرژیک همراه است. برای دستیابی به این هدف معمولاً آنتی هیستامین ها و تغییرات غذایی در نظر گرفته می شوند.

علائم کهیر مزمن

ضایعات پوستی قرمز بدون تمایل به ظاهر شدن در قسمت خاصی از بدن ، نشانه بارز کهیر است. از طرف دیگر ، تغییر در ظاهر و اندازه های مختلف کهیرها وجود دارد.

علائم در نظر گرفته شده برای تشخیص بالینی کهیر مزمن شامل موارد زیر است:

کهیر قرمز در هر قسمت از بدن

– اشکال متغیر کهیر در اندازه های مختلف با الگوی ظاهر و از بین رفتن

در بعضی از قسمت های پوست با ظاهر شدن پروانه ها تورم ایجاد می شود

شکل ظاهری کندوی عسل مربوط به مواد تحریک کننده مانند قرار گرفتن در معرض استرس یا گرما

– خارش شدید

کهیر مزمن و کیفیت زندگی

مطالعه ای در بیمارستان سنت توماس انگلیس نشان داد که کهیر مزمن زندگی اجتماعی بیش از نیمی از بیماران مبتلا به این بیماری را تحت تأثیر قرار می دهد. علاوه بر این ، بیش از نیمی از این افراد معتقدند که مسئله زیبایی شناسی تأثیر منفی بر زندگی جنسی آنها دارد.

این در شرایطی است که کهیر مزمن می تواند بر زندگی کاری افراد نیز تأثیر بگذارد و باعث فقدان آنها شود.

حلقه نزدیک اجتماعی افراد مبتلا به کهیر مزمن نقش بسیار مهمی دارد. این افراد نباید با ادعاهایی روبرو شوند که اعتماد به نفس آنها را از بین ببرد. همچنین افزایش بازخورد منفی می تواند احتمال التزام به درمان را کاهش دهد.

شرایط استرس زا می تواند کهیر مزمن را بدتر کند. حتی اعمالی مانند خاراندن کهیر برای اضطراب می تواند منجر به ضایعات پوستی شود که بعداً آلوده شوند.

درمان دارویی

یکی از ارکان اساسی درمان کهیر مزمن ، تجویز داروهای ضد آلرژی است. در میان آنها ، آنتی هیستامین ها یکی از رایج ترین ها هستند.

از جمله آنتی هیستامین هایی که باعث خواب آلودگی می شوند عبارتند از:

– هیدروکسی زین

– داکسپین

– دیفن هیدرامین

در میان آنتی هیستامین های کمتر شناخته شده ، شاید بهترین شناخته شده لوراتادین باشد که در گروه فکسوفنادین و سیتریکین قرار دارد.

اگر کهیر مزمن منجر به التهاب شدید شود ، پزشک ممکن است داروهای کورتیکواستروئید و داروهای ضد التهابی برای شما تجویز کند. به دلیل عوارض جانبی ، آنها داروهایی با کاربرد محدود و اهداف خاص هستند. بیشترین توصیه شده در این زمینه معمولاً پردنیزون است.

درمان های غیر دارویی

علاوه بر دارو ، اقدامات غذایی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کهیر مزمن نیز مهم است. این اقدامات برای رفع علائم طولانی مدت در نظر گرفته شده است.

اقدامات غیر دارویی برای مبارزه با کهیر مزمن شامل موارد زیر است:

از صابون هایی که طبیعی نیستند و باعث تحریک پوست می شوند خودداری کنید

– از مرطوب کننده ها برای مرطوب سازی پوست استفاده کنید

– برای جلوگیری از مالیدن پارچه روی پوست ، لباس راحتی بپوشید

حتی در روزهای آفتاب در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کنید.

از محرک های مشخص شده خودداری کنید