امروزه، با دسترسی به غذای فراوان، به جز کاهش وزن یا اعمال مذهبی به ندرت دوره‌های طولانی روزه داری را تجربه می‌کنیم. در حال حاضر خوردن چهار وعده یا بیشتر در روز، با بیشترین کالری مصرف شده در اواخر روز، رایج است. همچنین خوردن تنقلات مکرر نیز در بیش حدود ۱۵ ساعت رایج است.
با این حال، تحقیقات به طور فزاینده‌ای نشان می‌دهد که سلامت ما نه تنها تحت تأثیر این است که چه چیزی و چه مقدار می‌خوریم، بلکه به زمان خوردن نیز بستگی دارد. فردریک گاچون (Frederic Gachon) دانشیار فیزیولوژی ریتم‌های شبانه روزی در دانشگاه کوئینزلند و پژوهشگر این مطالعات می‌گوید: ساعت بدن ما بیشتر از خواب ما را کنترل می‌کند. زمان‌سنج بیولوژیکی داخلی یا ساعت شبانه‌روزی ما، بسیاری از جنبه‌های فیزیولوژی و رفتار ما را تنظیم می‌کند مثلا به ما می‌گوید که در روز بیدار و فعال باشیم و در طول شب استراحت کنیم و بخوابیم. همچنین می‌تواند بهترین زمان برای غذا خوردن را به ما بگوید.
گاچون توضیح می‌دهد: بدن ما از نظر بیولوژیکی برای خوردن غذا در طول روز آماده است. هضم غذا، جذب مواد مغذی و متابولیسم انرژی بهینه شده است تا زمانی که ما فعال باشیم و غذا بخوریم اتفاق بیفتد.
گاچون می‌گوید: خوردن زمانی که قرار است بخوابیم می‌تواند بر سلامت ما تأثیر بگذارد. مقابله با این مرحله پیش‌فرض، با خوردن منظم زمانی که قرار است بخوابیم و روزه بگیریم، می‌تواند این فرآیند‌ها را به خطر بیندازد و بر سلامت ما تأثیر بگذارد. الگو‌های غذایی نامنظم، از جمله وعده‌های غذایی آخر شب، با افزایش وزن و خطر بیشتر بیماری متابولیک مرتبط است. به گزارش سیناپرس، برای مثال، افرادی که عصر، شب یا شیفت‌های چرخشی کار می‌کنند، بیشتر در معرض خطر چاقی، بیماری قلبی و دیابت هستند. اما اتخاذ یک الگوی غذایی که با ریتم شبانه روزی ما هماهنگ باشد می‌تواند این خطرات را کاهش دهد.
او در ادامه می‌افزاید: مداخلات تغذیه‌ای به طور فزاینده‌ای نه تنها بر روی چیزی که می‌خوریم بلکه چه زمانی می‌خوریم نیز متمرکز می‌شوند. روزه داری متناوب یکی از راه‌های محدود کردن زمان، به جای محتوای چیزی است که می‌خوریم. روزه‌های متناوب انواع مختلفی دارند که یکی از آن‌ها خوردن با محدودیت زمانی است. این موضوع بدان معناست که تمام کالری‌هایمان را در یک بازه زمانی ثابت ۸ تا ۱۲ ساعت یا حتی کوتاه‌تر در روز مصرف کنیم.
به گزارش سیناپرس، در حالی که فواید سلامتی ناشی از روزه داری متناوب و غذا خوردن با محدودیت زمانی نیز در انسان مشاهده شده است، یافته‌های مربوط به کاهش وزن کمتر واضح است. داده‌های کنونی نشان می‌دهد که در مقایسه با رژیم‌های غذایی با کالری محدود، تنها کاهش وزن کم، در صورت وجود، در شرکت‌کنندگان که تحت این رژیم‌های غذایی قرار می‌گیرند، وجود دارد.
گاچون در خاتمه اضافه می‌کند: با این وجود، غذا خوردن با زمان محدود مزایای سلامتی بیشتری را در انسان ارائه می‌کند که شامل بهبود متابولیسم گلوکز و فشار خون، حتی بدون تفاوت در کالری دریافتی، به‌ویژه زمانی که محدود به اوایل روز باشد، می‌شود. هماهنگی با ریتم شبانه روزی ما به همگام سازی ساعت شبانه روزی ما کمک می‌کند. این ریتم سیستم عصبی خودمختار ما را بازیابی کرده و عملکرد‌های اساسی مانند تنفس و ضربان قلب را تنظیم می‌کند تا فیزیولوژی ما را تنظیم کند.