علت اسپاسم مثانه چیست؟

یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مرتبط با اسپاسم مثانه، مثانه فوق العاده فعال است (OAB). این اختلال معمولا در افراد مبتلا به بی اختیاری قابل مشاهده می‌باشد. با توجه به هشدار‌های بنیاد مراقبت اورولوژی و انجمن ارولوژی آمریکا، حدود ۳۰ درصد از مردان و ۴۰ درصد از زنان ایالات متحده علائم مثانه فوق العاده فعال را تجربه نموده اند. عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) نیز اغلب باعث اسپاسم مثانه می‌شوند.

عفونت‌های دستگاه ادراری زمانی اتفاق می‌افتند که باکتری‌ها به طور فزاینده‌ای وارد دستگاه ادراری می‌شوند. علاوه بر اسپاسم مثانه، عفونت‌های دستگاه ادراری می‌توانند به درد در قسمت پایین شکم، لگن، قسمت پشت و همچنین تب و احساس سوزش در هنگام ادرار کردن ختم شود.

سایر علل اسپاسم مثانه عبارتند از:

دیابت

بزرگ شدن پروستات

سیستیت بینابینی

مولتیپل اسکلروزیس

بیماری پارکینسون

سکته مغزی

برخی از دارو‌های ادرار آور نیز ممکن است در بروز اسپاسم مثانه موثر باشند.

نشانه‌های اسپاسم مثانه

سایر علائم اسپاسم مثانه معمولا بستگی به علت اصلی دارند. به عنوان مثال، علائم نشان دهنده مثانه فوق العاده فعال عبارتند از:

نشت ادرار

ادرار کردن مداوم

یک یا چند بار مراجعه به دستشویی در طول شب برای ادرار کردن

البته احتمال بیشتری وجود دارد که افراد مبتلا به اختلالات غیر ارادی، مانند بیماری پارکینسون، مولتیپل اسکلروز یا بیماری آلزایمر، به اسپاسم مثانه مبتلا شوند. اختلالات غیر ارادی بر سیستم عصبی خود مختار بدن که مسئول انقباضات مثانه است تاثیر می‌گذارند. در نتیجه، فرد ممکن است به اسپاسم مثانه مبتلا شود. بعضی از علائم اسپاسم مثانه ممکن است با افراد مبتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری یکی باشد، حتی اگر عفونت عامل اصلی این بیماری نباشد.

درمان اسپاسم مثانه

پزشکان می‌توانند انواع دارو‌ها را برای کاهش بروز اسپاسم مثانه، تجویز کنند. یک پزشک ممکن است ابتدا یک گروه از دارو‌های ضد موسکارینیک را تجویز کند. این دارو‌ها عبارتند از:

دارفناکین (Enablex)

اکسیبوتیین کلرید (دیتراپن)

اوکسی بوتینین (دیتروپان XL)

سولفناسین سوکسینات (VESIcare)

تولترودین (دتروت)

دارو‌های تولترودین (دیتروم LA)

تروسپیوم کلرید (Sanctura)

با این حال، این دارو‌ها می‌توانند عوارض جانبی ناخواسته‌ای، از جمله اتساع مردمک چشم را برای فرد بیمار به همراه داشته باشند، که می‌تواند منجر به حساسیت نسبت به نور و خشکی دهان شود.

اگر یفرد این اثرات بد را تجربه کند، پزشک باید یکی دیگر از این دارو‌ها را تجویز کند. دارو‌های ضد افسردگی سه دوره‌ای نیز می‌توانند برای درمان اسپاسم مثانه استفاده شوند. این دارو‌ها شامل آمیتریپتیلین (الاویل)، دوکسپین (سینوکوان) و ایمی پرامین (توفرانیل) هستند.

سایر درمان‌ها

پزشک ممکن است درمان‌هایی را به عنوان درمان‌های مکمل مصرف دارو پیشنهاد کنند. به عنوان مثال، اگر فردی بعد از ادرار کردن باز هم مقدار قابل توجهی ادرار داشته باشد، ممکن است نیاز به سونداژ وجود داشته باشد. این فرایند درمان شامل قرار دادن یک کاتتر نازک و انعطاف پذیر در مثانه و ایجاد راه خروجی برای ادرار است. علاوه بر این، پزشک ممکن است تحریک الکتریکی عصبی را توصیه کند. این فرایند درمان شامل کاشت یا ایمپلنت موقت یک محرک است که پالس‌های الکتریکی را به اعصابی که تحت تاثیر مثانه قرار می‌گیرند ارسال می‌کند.

پیشگیری

برای بسیاری از افراد، استرس می‌تواند اسپاسم مثانه را مهار و یا بدتر کند. در واقع هر اقدامی در راستای کاهش استرس، ممکن است منجر به اسپاسم کمتر مثانه شود. راه‌های موثر و کارامد برای کاهش استرس عبارتند از:

استراحت کافی

ورزش منظم

مدیتیشن

کتاب خواندن

مشارکت در یک سرگرمی

علاوه بر این، فرد ممکن است از تکنیک‌های خاصی برای از بین بردن میل خود برای ادرار کردن مداوم استفاده کند. این روش درمان به عنوان سرکوب فوری شناخته شده است. تمرین کف لگن، مانند تمرین کیگل، ممکن است باعث کاهش نشت ادرار شود. طبق گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیه در ایالات متحده، تغییرات در تغذیه، میزان بروز بی اختیاری ادرار را به نحو قابل توجهی کاهش می‌دهند. با این حال، شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهند اجتناب از مواد غذایی مانند الکل، گوجه فرنگی، کافئین، شکلات و نوشیدنی‌های گاز دار ممکن است به کاهش علائم اسپاسم مثانه کمک کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر اسپاسم مثانه یک فرد معمولا با تب بالا، درد شدید لگن یا میزان قابل توجهی خون در ادرار همراه باشد، قطعا نیاز به مراقبت‌های اورژانسی وجود دارد. هر کسی که دارای اسپاسم مثانه مکرر است و لذا ادرارش به طور مداوم نشت می‌کند و دائما باید به حمام برود لازم است که به پزشک مراجعه کند.

دکتر علائم را ارزیابی می‌کند و پس از آن، بهترین برنامه درمانی را بر اساس علل موجود پیشنهاد می‌نماید.

اسپاسم مثانه ممکن است ناخوشایند، دردناک و گاهی اوقات نیز شرم آور باشد، اما باید بدانید که این بیماری یک بیماری قابل درمان است.

افرادی که به طور منظم اسپاسم مثانه‌ای را تجربه می‌کنند که منجر به بی اختیاری ادرار می‌شود باید با یک پزشک صحبت کنند. از دارو‌ها تا مداخلات جراحی، بسیاری از رویکرد‌ها می‌توانند بروز اسپاسم را کاهش دهند و به فرد کمک کنند تا دوباره احساس راحتی نماید پس لازم نیست چندان نگران این مشکل باشید.